กระบี่(ไม่)ไร้หัวใจ [ My sword ] by KungJuny
EP.31 บทเรียนบทที่31
เตรียมน้ำให้ข้าด้วย
เสียงเจ้านายน้อยลอดผ่านช่องประตูห้องบรรทม
ขอรับ!
ทหารองครักษ์รีบไปตามบ่าวรับใช้
ห้องสรงน้ำ
เมื่อคืนนอนไม่สนิทหรือขอรับ?
เอริคค่อยๆโรยเครื่องหอมลงในอ่างน้ำ
เพราะยาของเจ้านั่นแหละ!
เอริคหยิบเครื่องยาสมุนไพรเทลงไป
เจ้าใส่อะไรลงไป?
ถ้าเจ้ากินยายาก ก็ควรจะนอนแช่น้ำสมุนไพร
ข้าใส่เครื่องหอมช่วยดับกลิ่นยาแล้ว
มันไม่อันตรายเหรอ?
เฮซองเริ่มระแวง
ข้าอ่านหนังสือมานะ!
เฮซองหยิบหนังสือมาดู
งั้นเจ้าลงไปแช่ก่อนก็แล้วกัน!
ได้ ข้าจะทดลองให้เจ้าดู!
เอริคจัดแจงถอดเสื้อผ้า
ข้าอยากกลับไปงีบสักหน่อย
เฮซองรู้สึกวิงเวียน เริ่มเซ
เฮซองงี่!
เอริครีบเข้ามารับตัวเจ้านายของเขา
พาข้ากลับไปที่ห้อง …
เฮซองหน้าซีด
นายท่าน!
หัวหน้าองครักษ์ถูกตามให้มาดูแลนายน้อย
เจ้าให้คนไปตามหมอหลวงหรือยัง?
ข้าให้คนไปตามแล้ว
นี่เจ้า!
เอริครีบปัดมือหัวหน้าองครักษ์ที่พยายามจะถอดเสื้อเจ้านายออก
เจ้ารักษาเป็นหรือไง?!
ข้ารู้ว่าเจ้านายของข้าเป็นอะไร!
ไปเอาอ่างน้ำมา!
เอริครีบออกไปเตรียมน้ำ
หัวหน้าองครักษ์หยิบถุงเครื่องหอมออกมาให้เจ้านายดม
สักพักเฮซองจึงรู้สึกตัว
เมื่อคืนนอนไม่หลับหรือขอรับ?
หัวหน้าองครักษ์ถามด้วยความเป็นห่วง
เอริคยกอ่างน้ำเข้ามาด้วยความระวัง
ข้าแค่ …
เฮซองเหลือบมองเอริคที่จ้องมองเขาด้วยความเป็นห่วง
เจ้าออกไปได้แล้ว ข้าจัดเอง
หัวหน้าองครักษ์สั่ง
เอริควางอ่างน้ำใกล้ๆเตียงบรรทม
เดี๋ยว!
หัวหน้าองครักษ์ดมแขนเสื้อของเอริคที่มีกลิ่นสมุนไพร
เจ้าอยากตายรึไง!
เจ้าใส่อะไรลงไป?!
ปล่อยเขาเถอะ!
ข้าไม่ได้บอกเขา เขาไม่รู้!
เฮซองดึงแขนเสื้อหัวหน้าองครักษ์ไว้
เจ้าแพ้กลิ่นของมันเหรอ?
เอริคตกใจ
เจ้าไปเปลี่ยนชุดเถอะ ข้าไม่เป็นไรแล้ว
เฮซองเบือนหน้าหนี
แต่ว่า …
เอริคเริ่มน้ำตาคลอ
ขอบคุณที่หวังดีกับข้า
เฮซองหันหลังให้เอริคเพื่อซ่อนใบหน้าซีดเซียว
ยังไม่ไปอีก!
หัวหน้าองครักษ์รีบลากตัวเอริคออกไป
จัดการห้องสรงน้ำอย่าให้มีกลิ่นพวกนี้หลงเหลืออีกนะ!
เอริคเดินใจลอย
ใจนึงก็เป็นห่วง อีกใจนึงก็นึกแต่โทษตัวเอง
เพราะข้าไม่ชอบกินยา
เขาถึงโรยสมุนไพรให้ข้าแช่น้ำแทน
เจ้าอย่าไปโทษเขาเลยนะ
ท่านห่วงแต่เขา ไม่ห่วงว่าข้าจะน้อยใจบ้างเหรอขอรับ
ข้าแค่ไม่อยากให้เจ้าระแวงในตัวเขา
เขาจะช่วยงานของเจ้าได้ ถ้าเจ้าฝึกเขาสักหน่อย
ข้าไม่ได้รับเขามาเพื่อแทนที่ของเจ้าหรอกนะ
เฮซองจับมือหัวหน้าองครักษ์ เพื่อให้เขาลดความกังวล
ณ สวนท้ายตำหนัก
ท่านเรียกข้ามา เพราะเรื่องเมื่อเช้าใช่มั้ย?
เอริคมาพบหัวหน้าองครักษ์ตามลำพัง
เจ้าเป็นบ่าว นอกจากจะต้องรู้ว่านายท่านโปรดอะไร ไม่โปรดอะไร
ก็ต้องรู้ว่านายท่านแพ้อะไรบ้าง
เดิมทีข้าไม่อยากเขียนมันออกมา แต่ข้ารู้ว่าคนอย่างเจ้าคงจำมันไม่ได้!
เจ้าคงอยู่รับใช้นายท่านมานานมาก
นานกว่าที่เจ้าเคยร่วมสำนักเดียวกับนายท่าน
ข้าขอเตือนเจ้า
อย่าได้ล่วงเกินนายท่านเหมือนที่เจ้าเคยทำ
ใครที่เป็นอันตรายกับนายท่าน ข้าจะจัดการมันให้หมด!
เอริคยิ้มรับพอเป็นพิธี
เขาไม่ได้อยากแข่งชิงดีชิงเด่นกับใคร
แต่ครั้งนี้ …
สักวัน … ข้าจะทำให้เจ้าไม่อยู่ในสายตา!
ณ ห้องหนังสือ
เจ้ากินยาบ้างรึเปล่า?
เฮซองเห็นมือของเอริคยังคงสั่นไหว
คงเพราะข้า ไม่ค่อยได้ออกกำลัง
เฮซองจับมือของเอริค ถลกแขนเสื้อขึ้นเพื่อดูรอยแผล
เจ้าทายานี้ทุกวัน แผลเป็นจะค่อยๆบางลง
เฮซองเปิดลิ้นชักหยิบตลับยาออกมา
เจ้าเป็นหมอเหรอ?
ข้ามีวิชาแพทย์มากกว่าเจ้าก็แล้วกัน!
เฮซองค่อยๆทายาให้เอริค
ถ้างั้น … เจ้ารู้ว่าข้าวางยาในอ่างน้ำของเจ้าใช่มั้ย?
ข้ารู้ …
แต่ข้าไม่อยากทำให้เจ้าเสียใจ
เสร็จแล้ว!
เฮซองดึงแขนเสื้อของเอริคลง
ข้ามันโง่จริงๆ
ใครให้เจ้าไม่ยอมเรียนล่ะ!
เฮซองแลบลิ้นใส่
ข้าแค่อยากช่วยเจ้า
เจ้าจะช่วยข้าได้ เจ้าก็ต้องอ่านให้มาก
เจ้าเห็นกองหนังสือนั่นมั้ย?
เอาไปอ่านแล้วสรุปมาให้ข้า
ถ้าเจ้าลดเวลาอ่านหนังสือของข้าได้
ข้าก็จะมีเวลาออกไปเที่ยวเล่นบ้าง
ทำไมเจ้าต้องอ่านหนังสือมากมายขนาดนี้?
เพราะข้าต้องเตรียมพร้อมเสมอ
แม้วันนี้ยังไม่ใช่วันของข้า …
เอริครู้สึกได้ถึงความผิดหวัง
ข้าจะช่วยเจ้า … คัดลอกมันออกมา
แต่เจ้าอย่าลืมนะ ว่าเจ้าต้องออกไปเล่นกับข้าด้วย!
เอริคยกหนังสือกองโตขึ้นมา
เจ้าทำให้เสร็จก่อนเถอะ!!!
เฮซองยักคิ้วท้าทายเอริค
หัวหน้าองครักษ์เข้าพบเฮซองเพื่อรายงานความคืบหน้า
แต่เอริคกำลังนั่งคัดลอกหนังสืออยู่ข้างๆ
เจ้าพูดมาเถอะ
เฮซองอนุญาตให้เอริคอยู่รับฟังได้
เรื่องที่ให้ข้าน้อยไปสอบถาม
เขายินดีจะขายให้เรา
แต่เรื่องราคา เขาต้องการให้เราไปคุยกับเขาเป็นการส่วนตัวขอรับ
เอริคยังคงแสร้งนั่งคัดหนังสือต่ออย่างมีสมาธิ
ถ้านายท่านอนุญาต ข้าจะขอจัดการเรื่องนี้เองขอรับ
เอริค เจ้าเลือกม้าเป็นมั้ย?
เฮซองหันมาถามเอริค
ข้าเหรอ? …
ข้าเป็นลูกหลานตระกูลแม่ทัพนะ (โม้บ้าง)
เอริควางพู่กันลง
เจ้ารู้มั้ยว่าม้าตัวนึงราคาเท่าไหร่?
เอริคเหล่มองหัวหน้าองครักษ์
ข้าไม่รู้หรอก!
หัวหน้าองครักษ์แสยะยิ้มที่มุมปาก
ข้าจะจัดการเอง
เจ้ากลับไปได้
แต่ว่า …
หัวหน้าองครักษ์ยังมีเรื่องอยากจะรายงานต่อ เป็นการส่วนตัว
เรื่องม้า ข้าจะให้บ่าวไปซื้อ!
(เอริคสะดุ้ง)
ข้ามีเรื่องสำคัญกว่าจะให้เจ้าทำ
เฮซองยื่นซองจดหมายให้หัวหน้าองครักษ์
ขอรับ
หัวหน้าองครักษ์ยิ้มแล้วจากไป
ต้องมีเรื่องที่สำคัญกว่า ถึงจะพอใจสินะ!
เอริคแอบแขวะหัวหน้าองครักษ์
เจ้าอิจฉาเหรอ?
ข้าจะอิจฉาทำไม?
เรื่องม้า ข้าจะให้บ่าวไปซื้อ!
(เอริคล้อเลียนเสียงเฮซอง)
เพราะมันเป็นเรื่องสำคัญ ข้าถึงมอบหมายให้บ่าว… ที่ข้าไว้ใจ
ข้ามีเงินให้เจ้าเท่านี้
เจ้าต้องซื้อมาพันธุ์ดีมาให้ข้า 1,000 ตัว ห้ามขาด!
เอริคมองตัวเลขในกระดาษที่เฮซองเขียนให้ดู
เจ้าฝันเอารึไง? เจ้ารู้มั้ยว่าม้าตัวนึงต้องใช้เงินเท่าไหร่?
เจ้ามีที่เลี้ยงม้าหรือยัง?
ไหนจะค่าอาหาร ค่าคนดูแล
แล้วเจ้าจะเอาม้าพันธุ์ดีไปทำอะไร?
เจ้าก็ลองคิดดูสิ
เฮซองกอดอกมองเอริค
เจ้าคงอยากเลี้ยงม้าไว้ขี่เล่นมั้ง
ไม่ก็ …
ถ้ายังคิดไม่ออกก็นั่งคัดหนังสือไป!
เจ้าต้องการใช้เมื่อไหร่?
——— บทรักบทที่ 31 การวางใจไว้กับผู้อื่น ถือเป็นรักหรือไม่? ———
ปล.อาจจะเนิบๆหน่อยนะคะ คือตอนนี้ง่วงมาก z Z z Z ปิดตอนดีกว่า